اسحاق بن عمار گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود:
همانا در تورات نوشته شده است که: ای فرزند آدم! مرا در هنگام خشمت به یاد آور تا تو را در هنگام خشمم به یاد آورم پس تو را در زمرهء هلاک شوندگان به هلاکت نمی رسانم و هرگاه مورد ستمی قرار گرفتی به انتقام من از دشمنت خوشنود باش زیرا انتقامی که من به نفع تو از وی می کشم بهتر از انتقامی است که تو خود می گیری.
دوش در خواب ملائک خبرم می دادند
از پس پردهء غیب ثمرم می دادند
مژده از بخشش و عفو گنهم می گفتند
در جهان پادشهی ، تاج ِ سرم می دادند
هر کجا گر مرا ، عیب و خطا بود به راه
پیش از آن ، دفع بلا و خطرم می دادند
من چو مبهوت ز الطاف الهی بودم
علتش از اثر چشم ِ ترم می دادند
پیش خود باز در آن حال تعجب کردم !
که چه اکنون؟! ز اشک ِ بصرم می دادند!
سالها گریه نمودم به درگاه خدای
چه شد احوال مرا؟! کینک گوهرم می دادند!
ناگاه ندا آمد و این گفت به خواب
که همه از اثر ماه مبارک ، ظفرم می دادند
گر که پاکیزه و بی ریب در این ماه شوم
جنت و حور و ملک ، وعدهء این سفرم می دادند
میلاد
5/7/85
سوم رمضان المبارک سال یکهزار و چهار صد و بیست و هفت